از هولناک‌ترین عذاب‌های قبر که میت در شب اول قبر به آن مبتلا می شود، فشار قبر است که مومن و کافر، کوچک و بزرگ، باید حد طبیعی و ناگزیر آن را تحمل کنند اما این فشار تحت اعمال انسان و پرونده ای که با اوست بسیار متغیر است. ابو بصیر می‌گوید: به امام جعفر صادق(علیه‌السلام) گفتم: آیا احدى هست كه از فشار قبر نجات پیدا كند؟ فرمود: پناه بخدا مى‏بریم از فشار قبر. چقدر قلیل و اندك هستند آن افرادى كه از فشار قبر نجات پیدا کنند. (بحارالانوار، ج6،ص260)

البته فشار قبر مربوط به مدفونین در زمین نیست بلکه شامل هر میتی خواهد شد از امام صادق علیه‌السّلام پرسیدند: آیا عذاب و فشار قبر به فرد بدار آویخته می‌رسد؟ آن حضرت فرمود: همانا پروردگار زمین، خود پروردگار هوا نیز هست. یا آن خدایى كه زمین به فرمان اوست، هوا نیز به فرمان اوست، پس خداوند عزّ و جلّ به هوا وحى می‌فرماید و هوا او را فشارى می‌دهد سخت‏تر و شدیدتر از قبر. (من لا یحضره الفقیه، ترجمه غفارى، ج 1، ص279)

فشار قبر چیست؟

اما در مورد اینکه واقعیت فشار قبر چیست و کیفیت آن به چه شکلی است، اطلاعات دقیقی در دست نیست. برخی همچون علامه مجلسی، علامه حلی، علامه شبر و مرحوم حمصی رازی معتقد به عذاب جسد هستند. به عقیده این بزرگان و برخی دیگر، ممکن است روح در عالم قبر، در بدن داخل شده و عذاب را تحمل کند ... علامه مجلسی می‌فرماید: انما السوال و الضغطة فى الاجساد الاصلیة ...؛ سوال و تنگی و فشار قبر مربوط به جسد اصلی است.(جسد اصلی در مقابل جسد برزخی)

در نهج البلاغه آمده است... و روعات الفزع و اختلاف الاوضاع و استكاك الاسماع و ظلمة للحد ...؛ (یاد کنید از) دفعه بدفعه آمدنهاى خوف و بیم‌های مختلف و جابجا شدن دنده‏هاى پهلو از فشار قبر و كر گردیدن گوشها و تاریكى گور ...

قائلین به این قول به چنین روایاتی هم استناد می‌کنند و می‌گویند در هم فرو رفتن استخوانهاى دنده(در اثر فشار قبر) و نیش زدن گوشت(که به عنوان عذاب قبر یاد شده) که در بعضی روایات است تنها با بدن عنصرى سازگارى دارد.
وقتى انسان مرد، با قوه ى خیال خود را جداى از دنیا مى یابد؛ همان گونه كه در دنیا با همان صورت به واسطه ى خیال، خود را درك مى كرد، وقتى در قبر گذاشته شد، خود را با همان صورت در قبر مى یابد و با این واسطه دردها و عقوبت ها و یا لذت ها را در مى یابد. و این است معنى حدیث: كه قبر باغى از باغ هاى بهشت یا حفره‌اى از حفره‌هاى جهنم است.

در هر حال روح با تعلق شدیدی که به جسد دارد، همواره در کنار جسد می‌ماند و از وضعیت خوب یا بد جسد متاثر می‌شود چه داخل در جسد و حساس به احساسات آن باشد چه نباشد. به همین جهت شاید بتوان گفت فشار قبر، می تواند کنایه از همان فعل و انفعالات شیمیایی باشد که جنازه را از هم می پاشد و ظرف مدت بسیار کمی، چنان تغییرات سریعی در آن ایجاد می کند که اگر امکان رویت جسد بعد از یک شب
قبر

حاصل شود، صحنه‌ی دلخراش و اندوهباری در معرض دید قرار خواهد گرفت. از فرمایشات حضرت علی(علیه‌السلام) است که: «فَلَوْ مَثَّلْتَهُمْ بِعَقْلِكَ، أَوْ كُشِفَ عَنْهُمْ مَحْجُوبُ الْغِطَاءِ لَكَ، وَ قَدِ ارْتَسَخَتْ أَسْمَاعُهُمْ بِالْهَوَامِّ فَاسْتَكَّتْ، وَاكْتَحَلَتْ أَبْصَارُهُمْ بِالتُّرَابِ فَخَسَفَتْ، وَ تَقَطَّعَتِ الْأَلْسِنَةُ فِی أَفْوَاهِهِمْ بَعْدَ ذَلَاقَتِهَا، وَ هَمَدَتِ الْقُلُوبُ فِی صُدُورِهِمْ بَعْدَ یَقَظَتِهَا، وَ عَاثَ فِی كُلِّ جَارِحَةٍ مِنْهُمْ جَدِیدُ بِلًى سَمَّجَهَا، وَ سَهَّلَ طُرُقَ الْآفَةِ إِلَیْهَا، مُسْتَسْلِمَاتٍ فَلَا أَیْدٍ تَدْفَعُ وَلَا قُلُوبٌ تَجْزَعُ، لَرَأَیْتَ أَشْجَانَ قُلُوبٍ وَ أَقْذَاءَ عُیُونٍ، لَهُمْ فِی كُلِّ فَظَاعَةٍ صِفَةُ حَالٍ لَا تَنْتَقِلُ، وَ غَمْرَةٌ لَا تَنْجَلِی؛ اگر آن مردگان را با (دیده) عقل و خرد بسنجى، یا پرده (خاكى) كه آنها را از تو پوشانده است كنار رود (آنها را خواهى دید) در حالی كه گوش‌هایشان در اثر رسوخ جانوران خاكى در آنها نابود و کر گشته، و دیدگانشان از سرمه خاك (به مغز) فرو رفته، و زبان‌هایشان پس از تندى و تیزى در دهان‌ها پاره پاره گشته، و دلهاشان پس از بیدارى در سینه‏ها مرده، و از طپش افتاده، در هر عضوى از ایشان پوسیدگى تازه كه باعث فساد و زشتى است رخداده، و راه نابودى آنها را آسان ساخته است، در حالی كه در برابر هر آسیبى تسلیم‏اند، نه براى دفاع (از آلام و اسقام) دستى، و نه براى نالیدن (از سختیها) دلهایى دارند(اگر به دیده عبرت بنگرى) اندوه‌هاى دلها و خاشاك و خونابه چشمها را خواهى دید كه براى آنها در هر یك از این رسوائى و گرفتاریها حالتى است كه دگرگون نشود، و سختی ای است كه برطرف نگردد. (ترجمه ‏نهج‏البلاغه انصارى، ص 625)

این عذاب اگرچه تا حدی طبیعی و در راستای نظام خلقت است اما راههایی وجود دارد که برطرف کردن آن را ممکن ساخته است. با وجود برخی روایات که اصرار به همگانی بودن فشار قبر دارند، برخی روایات نیز به تفاوت‌های مومن و کافر اشاره کرده و از آسودگی مومن سخن می‌گویند: «بنده مؤمن چون به خاك سپرده شود زمین به او گوید: آفرین، خوش آمدى، تو از جمله كسانى هستى كه دوست داشتم بر پشت من راه رود، حال كه تو را در بر گرفتم خواهى دانست كه چگونه با تو عمل مى‏كنم! پس تا آنجا كه چشم كار مى‏كند براى او گشاده گردد. و كافر چون به خاك سپرده شود زمین به او گوید: تو را آفرین و خوشامد مباد، تو از دشمن‏ترین كسانى هستى كه دوست نداشتم بر پشت من راه رود، حال كه تو را در بر گرفتم خواهى دانست كه چگونه با تو عمل مى‏كنم! پس چنان او را بفشارد كه استخوانهاى پهلویش بشکند.(امالى شیخ مفید، ترجمه استادولى)
محمد تقی قلسفی در این باره می گوید: «مقصود از فشار قبر این نیست که دیوارهای قبری که در گورستان حفر شده به هم نزدیک می شوند، و جسد میت را در تنگنا قرار می‌دهند، بلکه مقصود فشار نامرئی و نامحسوسی است که، بر روح و جسد برزخی متوفی، وارد می‌آید و او را به شدت ناراحت می‌کند.
مرگ

تاثیراتی که اعمال مثبت و منفی در طول حیات بر تک تک سلولهای بدن می‌گذارند می تواند در کم و زیاد شدن عذاب جسم تاثیر بگذارد مثل این که فرض کنیم گناهان کبیره موجب ترشح موادی در سلولهای بدن شوند که این مواد در عالم قبر تجزیه بدن را سخت‌تر و مهلک‌تر کنند یا بالعکس ممکن است عبادت و اعمال صالح انسان و پرهیز از گناه، وقتی در درجات بالای آن از سوی انسانی رعایت شود، جسم را به طور طبیعی به مواد ایمنی دهنده مجهز سازند. سالم ماندن معدودی از جنازه‌های انسانهای وارسته، سالها بعد از وفات یا شهادتشان، سند خوبی بر این مدعاست. هم اکنون اسنادی از همین جنازه‌های سالم که مربوط به شهدای دفاع مقدس بوده، در موزه شهدا محفوظ است .

عده‌ای دیگر از دانشمندان دینی هم معتقد به عذاب و پاداش روح‌اند و یا معتقد به عذاب و پاداش روح در جسم برزخی اش هستند. محمد تقی قلسفی در این باره می گوید: «مقصود از فشار قبر این نیست که دیوارهای قبری که در گورستان حفر شده به هم نزدیک می شوند، و جسد میت را در تنگنا قرار می‌دهند، بلکه مقصود فشار نامرئی و نامحسوسی است که، بر روح و جسد برزخی متوفی، وارد می‌آید و او را به شدت ناراحت می‌کند.»(معاد از نظر روح و جسم، ج 1 ، ص 261)

مرحوم ملاصدرا و پیروان مكتب او با بهره‌گیرى از حركت جوهریه و اثبات عوالم سه‌گانه‌ى (طبیعت، عالم برزخ مثال، عالم مجردات) به تحلیل و تبیین عذاب و سوال در قبر پرداخته می‌گویند: آنچه بر این جسد دنیوى پس از مرگ می آید از قبیل مقبور بودن و فشار و وحشت و هجوم حشرات بر روح مجرد وارد مى‌شود. (عیون مسایل نفس و شرح آن، استاد حسن حسن زاده، ج 2، ص 455 ـ 453).

... روح انسانى به كمك قوه ى خیال در دنیاى مادى لذت ها و آلام را درك مى كند، و قوه ى خیال یك وجود مستقل است كه پس از مرگ نیازى به بدن مادى ندارد بلكه همراه روح است و روح به واسطه ى این قوه، از صورت‌هاى مادیات لذت و یا زحمت مى‌بیند. بنابراین وقتى انسان مرد، با قوه ى خیال خود را جداى از دنیا مى یابد؛ همان گونه كه در دنیا با همان صورت به واسطه ى خیال، خود را درك مى كرد، وقتى در قبر گذاشته شد، خود را با همان صورت در قبر مى یابد و با این واسطه دردها و عقوبت ها و یا لذت ها را در مى یابد. و این است معنى حدیث: كه قبر باغى از باغ هاى بهشت یا حفره‌اى از حفره‌هاى جهنم است. َ( الْقَبْرُ رَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ أَوْ حُفْرَةٌ مِنْ حُفَرِ النَّار.)پس قبر حقیقى همین هیئت‌ها و صورت‌ها است.(همان)

چنانچه به قائده عمومیت فشار قبر توجه کنیم و به اجسادی که جنازه آنها را می سوزانند و خاکسترشان را به دریا می سپارند، باید به همین نظریه، یعنی به فشار بر روح مجرد، یا فشار بر روح مجرد در جسم برزخی اعتقاد پیدا کنیم .
کارشناس گروه دین و اندیشه تبیان

الف) نماز یکی از قوانین اسلام است و خواندن ان پس از مسلمان شدن فرد است و مشخصه وقتی که شخصی خدا رو قبول کرد و به این نتیجه رسید که حضرت محمد (صلی الله علیه و اله ) به عنوان اخرین پیامبر الهی است و قبول اسلام را برای خود تکلیف الهی دانست در اون صورت دیگه بحث از جزئیات معنی و مفهومی نخواهد داشت چون نمی شه انسان اسلام رو قبول کنه اما احکامشو قبول نداشته باشه .روش عقلا هم همین است مثلا چنانچه به دکتری اعتماد پیدا نمودند دیگه وقتی او نسخه ای را تجویز نمود از او دیگه مواد تشکیل دهنده دارو ها و علت ترکیب اونها رو نمی پرسند بلکه به صرف اعتماد به دستور او عمل می نمایند . در مورد بحث هم اگر شخصی به خدا و اسلام اعتقادپیدا نموده و اعتماد کرد صرف دستور اسلام کفایت می کند
ب) اسلام تاکید بسیار زیادی بر عقل و تفکر داشته و مسلمانان را به تفکر و تعقل دعوت نموده است اما
1) آیا عقل حکم نمی کند انسان به حرف کسی که راه را از چاه می شناسد گوش فرا دهد ؟؟
2) ایا عقل انسان نمی گوید گوش فرا ندادن به سخن شخص مطمئنی که راه را از چاه می شناسد و قابل اطمینان است عین جهالت است ؟؟
3) آیا عقل انسان نمی گوید وقتی به علم و حکمت الهی و رسالت حضرت ختمی مرتبت ایمان آوردی لازمه اش قبول احکام و قوانین اسلام است ؟؟
لذا دنبال علت یک حکم بودن با مشروط نمودن قبول یک حکم به دانستن علت ان متفاوت است ما مخالف تحقیق برای یافتن علل احکام الهی نیستیم و خود نیز در این راه تلاش می کنیم اما نیافتن دلیل و فلسفه حکمی رادلیل بر نداشتن علت نمی دانیم چون به یقین برایمان ثابت شده است که واضع حکم دارای علم ما فوق بشری است و هیچ کار بی حکمتی از او صادر نمی شود
ج) علی رغم اینکه مهم ترین دلیل اینگونه احکام عمل نمودن به دستورات خداوند تبارک و تعالی است اما دلایل محکمی نیز از دیدگاه برون دینی گاها در قران و یا روایات و یا از طرف علما بیان شده است که بزعم من هر منصفی با مطالعه اونها به حکمت بالای این گونه احکام اعتراف خواهد نمود برای نمونه بنده پاسخی رو که مقاله ای مجزا به اون پرداخته ام رو خدمتتون تقدیم می کنم

سؤال:چرا باید نماز را به زبان عربی بخوانیم در صورتی که اکثر مردم معنی آن را نمی دانند و فقط به طور طوطی وار و حفظ شده تکرار می کنند و چرا نباید نماز را به زبان خویش بخوانیم به طوری که هر چه می خوانیم بفهمیم ؟
اولاً: زبان عربی به شهادت آنها که اهل مطالعه در زبان های مختلف جهانند آنچنان زبان وسیعی است که می تواند ترجمان لسان وحی باشد و مفاهیم و ریزه کاری های سخنان خدا را بازگو کند، علاوه بر این، مسلم است که اسلام از جزیرة عربستان از یک کانون تاریکی و ظلمت و توحش و بربریت طلوع کرد. و در درجه اول می بایست مردم آن سامان را گرد خود جمع کند. آنچنان گویا و روشن باشد که آن افراد بی سواد و دور از علم و دانش را تعلیم دهد و در پرتو تعلیمش دگرگون سازد. البته قرآن با این زبان برای همه مردم جهان قابل فهم نیست (و به هر زبان دیگری بود نیز همین گونه بود) زیرا ما یک زبان جهانی که همة مردم دنیا آن را بفهمند نداریم ولی این مانع از آن نخواهد شد که سایر مردم جهان از ترجمة های آن بهره گیرند و یا از آن بالاتر، با آشنایی تدریجی با این زبان خود آیات را لمس کنند و مفاهیم وحی را از درون همین الفاظ درک نمایند.[1]
ثانیاً: خواندن نماز به عربی یکی از نشانه های جهانی بودن دین اسلام است، زیرا جمعیتی که در یک صف قرار می گیرند و در جبهة واحدی فعالیت می کنند ناگزیرند زبان واحدی داشته باشند و وحدت یک جمعیت بدون این قسمت مسلماً کامل نیست.
امروز عدهای از متفکران معتقدند تادنیا بصورت یک کشور درنیاید مردم جهان روی سعادت نخواهند دید و برای اینکه این موضوع جامة عمل به خود بپوشد، نقشه هایی طرح کرده اند و یکی از مواد برنامه آنها به وجود آوردن یک زبان بین المللی و جهانی است.
خلاصه اینکه خواندن نماز به یک زبان از طرف تمام مسلمانان رمز وحدت و نشانه یگانگی مسلمانان است و با توجه به اینکه زبان عربی به اعتراف اهل فن یکی از وسیعترین و جامعترین زبانهای دنیا است، این حقیقت روشن تر می شود که: تمام فرق مسلمانان می توانند آن را به عنوان یک زبان بین المللی بشناسد و از آن به منظور حسن تفاهم و همبستگی اسلامی استفاده کنند.[2]
ثالثاً: خواندن نماز به یک صورت معین آن را از دست برد تحریف و آمیخته شدن به خرافات و مطالب بی اساس، که بر اثر مداخله افراد غیر وارد، هنگام ترجمة آن به زبانهای دیگر رخ می دهد نگاه می دارد و به این وسیله روح این عبادت اسلامی محفوظ تر می ماند، منتها بر هر مسلمانی لازم است به قدر توانائی با زبان دینی خود آشنا باشد و بداند با خدای خود چه می گوید؟ و اتفاقاً یاد گرفتن ترجمه نماز که در یک صفحه کتاب خلاصه می شود به قدری ساده و آسان است که ممکن است آن را در یک ساعت (برای تمام عمر) یاد گرفت.
همانطور که می دانیم مسئله توحید و یگانگی در تمام اصول و فروع اسلام یک زیر بنای اساسی محسوب می گردد،و نماز به سوی قبله واحد و در اوقات معین و به یک زبان مشخص، نمونه ای از این وحدت است.
اگر به هنگام مراسم حج در مکه باشیم و نماز جماعتی را که صدها هزار نفر از نژادها و ملیتهای مختلف از سراسر جهان در آن شرکت می جویند و همه با هم می گویند: الله اکبر ... مشاهده کنیم آنگاه عظمت و عمق این دستور آشنا می شویم که اگر هر یک این جمله روح پرور یا سایر اذکار نماز را با زبان محلی خود می گفت چه هرج و مرج زشتی در آن روی می داد.
رابعاً علاوه بر اینکه طبق فتوای بعضی از مراجع عظام تقلید، در قنوت دعا کردن، به غیر زبان عربی نیز جایز است.[3]
سخن گفتن با خداوند ارتباط برقرار کردن با حقیقت عالم منحصر به نماز نیست، بلکه در هر حالی که دوست داشته باشی با او ارتباط پیدا کنی، می توانی، لکن چون نماز و عبادت، آداب خاصی دارد که اگر آنها رعایت نشود، آن عمل مورد قبول واقع نمی شود؛ لذا انسان باید همین طور که دستور داده نماز را به عربی بخواند. به عنوان یک نکتة کلیباید بگویم چرائی در احکام در صورتی مفید است که علت آن در کلام خداوند یا اولیاء او (معصومین ـ علیهم السّلام ـ) ذکر شده باشد و الا انسان به جز خسته کردن خویش ثمرة دیگری نخواهد برد چرا که از این گونه (چراها) در همة احکام می توان بیان کرد
[1]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، ج 9، ص 299.
[2]. آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله سبحانی. پرسشها و پاسخ ها، ص 57.
[3]. بنی هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، دفتر انتشارات اسلامی، ج 1، ص 627

سوالات دیگر در زمینه بحث :
چرا انسان برای نماز خواندن باید مجبور باشد وقت خود را صرف کرده و زبان عربی را یاد بگیرد ؟
یاد گرفتن ترجمه نماز اونقدر ساده است که من پیرمردان و پیر زنان بی سواد زیادی را دیده ام که ترجمه ان را بصورت کامل بلد هستند و در نیازی به فکر و تامل جهت به خاطر اوردن ندارند با سواد ها که جای خود دارد خیلی طول بکشه نیم ساعته فول هستند و نیازی به فرا گرفتن کامل زبان عربی وجود ندارد
آیا ارتباط بنده با خدا فقط با زبان عربی امکان دارد ؟
خیر ، اسلام نمی گه که همیشه با زبان عربی با خدا صحبت کنیم و ما می تونیم در دعا هامون و حتی در قنوت نماز به زبان خودمون با خدا راز و نیاز کنیم نماز یک برنامه روزانه است و از قضا مساله وحدت مسلمین بواسطه اینکه برنامه های انسان ساز اسلام منحصر به فرد نمی شه هم در اون لحاظ شده و حتی بگونه ایه که اصل اولیه در نماز ، نماز جماعت می باشد که البته اجازه نماز فرادا هم داده شده
چرا باید وقتی به اصول دین معتقد شدیم به لوازم ان هم پایبند باشیم ؟؟
شما فرض کنید تابعیت کشوری رو قبول نموده اید یا اینکه به کشوری سفر کردید وقتی که این مساله رو قبول کردید دیگه نمی تونید بگید که من پایبندی به قوانین این کشور رو قبول ندارم البته ذکر این نکته لازمه که در قوانین کشور های مختلف امکان خطا وجود داره لذا اگر فرد بدون قبول فقط رفتارش را به گونه ای انجام دهد که نگویند خلاف می کند کفایت می کند و مشحصه که به علت همین نقص حق اعتراض به قوانین بشری محفوظه اما در قوانینی که خداوند متعال تعیین نموده به هیچ وجه خطا راه نداره در نتیجه انسان باید با اعتقاد کامل جهت اطاعت از امر الهی دستورات خداوند تبارک و تعالی را عمل نماید
چرا در ادیان دیگر کتب اسمانیشون و نمازشون مثلا تورات رو به زبان محلی خودشون می خونند اما در اسلام به زبان عربی ؟
دانشمندان و مترجمان بزرگ زبان همیشه تاکید دارند که اگر می خواهیم مطلبی را به صورت کامل درک کنیم بهترین روش مطالعه ان مطلب با زبان اصلی می باشد چون در ترجمه انتقال عین مفاهیم ممکن نیست این سخن درباره نوشته های انسانها می باشد چه رسد به قران که معجزه حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و اله ) می باشد لذا هر کس معتقد است که می توان نماز را به فارسی خواند از او ترجمه دقیق سوره حمد رو می خواهیم البته می دانیم که این کار اصلا عملی نیست چون قران بر خلاف تورات که بصورت زندگی نامه سالیان سال پس از حضرت عیسی نوشته شده عین کلمات خداوند تبارک و تعالی است و لذا اگه در نماز از ترجمه استفاده بشه باید تمام زوایای متن زبان اصلی لحاظ بشه تا در بردارنده تمام مقصود باشه اگر شما توانستید مثلا سوره حمد را بگونه ای ترجمه کنی که تمام معنی کامل ان را در بر داشته باشد بفرمایید تا ما هم استفاده کنیم
پاسخ شما در مورد این سوال به مسلمانی که اسلام را دین کامل نمی داند و قران را نیز قبول ندارد چیست ؟
اگر شخصی دین اسلام را دین کامل نداند و قران را نیز کلام خداوند نداند او مسلمان نیست و ما به هیچ وجه به او نمی گوییم که نماز بخواند چون نماز خواندن پس از پذیرش دین اسلام است نه قبل از پذیرش ان
اگر قران برای عمل نمودن نازل شده پس چرا نباید از ترجمه ان استفاده کنیم ؟؟
درست است که هدف از نزول قران عمل نمودن است اما در خواندن نماز دستور به قرائت به ان شکلی است که نازل شده است در غیر نماز هر شخص می تونه با هر ترجمه صحیحی از قران استفاده کرده و به ان عمل کنه
شما که یکی از ادله عربی خوانده شدن نماز رو وجدت مسلمانان می دونید پس چرا مسلمانان وحدت ندارند ؟؟
در مورد احکام اسلام نمی توان با توجه به عملکرد افراد قضاوت نمود اسلام یک برنامه کامل است که قوانین ان مکمل همدیگر هستند و عمل ننمودن به یک قسمت ان مشکلاتی را در قسمتهای دیگر هم بوجود می اورد اسلام هیچ کجا نگفته که مسلمانان به جان هم بیفتند بلکه همیشه دعوت به اتحاد نموده است و اگر مسلمانان واقعا به اموزه های ان عمل کنند شاهد زندگی برادرانه بین مسلمین در همه جهان خواهیم بود
نکته مهم : روش بررسی انسان در مورد هر ایینی مانند بررسی علوم مختلف باید منطقی و با روش صحیح باشد شما نمی توانید قبل از یاد گرفتن جدول ضرب و جمع و تفریق مستقیم برید قواعد مشکل جبر و هندسه را یاد بگیرید بلکه باید قدم به قدم پیش برید تا اگر فردا گفتند 2ضدربدر 2 می شود 4 نگویید چرا در بررسی هر ایین هم همینگونه است شما اول باید اصول ان را یاد بگیرید و اگر در اصول اشکال دارید همانجا مطرح کنید و چنانچه اشکالی نداشتید دیگه مثل 2 ضدربدر 2 مساویه 4 همه جا قبول داشته و در نتیجه استدلالاتی که بر اساس اون هست رو هم قبول داشته باشید
یا حق

منبع : http://naslejavan.parsiblog.com

• نماز موجب ياد خداست:

ياد خدا بهترين وسيله براي خويشتن داري و كنترل غرايز سركش و جلوگيري از روح طغيان است. «نمازگزار» همواره به ياد خدا مي‏باشد، خدايي كه از تمام كارهاي كوچك و بزرگ ما آگاه است، خدايي كه از آنچه در زواياي روان ما وجود دارد و يا از انديشه ما مي‏گذارد، مطلع و باخبر است و كمترين اثر ياد خدا اين است كه به خودكامگي انسان و هوسهاي وي اعتدال مي‏بخشد، چنان كه غفلت از ياد خدا و بي خبري از پاداشها و كيفرهاي او، موجب تيرگي عقل و خرد و كم فروغي آن مي‏شود.

انسان غافل از خدا در عاقبت اعمال و كردار خود نمي‏انديشد و براي ارضاي تمايلات و غرايز سركش خود حد و مرزي را نمي‏شناسد و اين نماز است كه او را در شبانه روز پنج بار به ياد خدا مي‏اندازد و تيرگي غفلت را از روح و روانش پاك مي‏سازد.

به راستي، انسان كه پايه حكومت غرايز در كانون وجود او مستحكم است، بهترين راه براي كنترل غرايز و خواستهاي مرزنشناس او همان ياد خدا، ياد كيفرهاي خطاكاران و حسابهاي دقيق و اشتباه‏ناپذير آن مي‏باشد. از اين نظر قرآن يكي از اسرار نماز را ياد خدا معرفي مي‏كند: «اقم الصلوة لذكري؛ نماز را براي ياد من بپادار!» (1)

• دوري از گناه:

نمازگزار ناچار است كه براي صحت و قبولي نماز خود از بسياري از گناهان اجتناب ورزد؛ مثلا، يكي از شرايط نماز مشروع بودن و مباح بودن تمام وسايلي است كه درآن به كار مي‏رود، مانند آب وضو و غسل، جامه‏اي كه با آن نماز مي‏گزارد و مكان نمازگزار، اين موضوع سبب مي‏شود كه گرد حرام نرود و در كار و كسب خود از هر نوع حرام اجتناب نمايد؛ زيرا بسيار مشكل است كه يك فرد تنها در امور مربوط به نماز به حلال بودن آنها مقيد شود و در موارد ديگر بي پروا باشد.

گويا آيه زير به همين نكته اشاره مي‏كند و مي‏فرمايد: «ان الصلوة تنهي عن الفحشأ و المنكر؛ كه نماز (انسان را) از زشتيها و گناه باز مي‏دارد.» (2)

بالاخص اگر نمازگزار متوجه باشد كه شرط قبولي نماز در پيشگاه خداوند اين است كه نمازگزار زكات و حقوق مستمندان را بپردازد؛ غيبت نكند؛ از تكبر و حسد بپرهيزد؛ از مشروبات الكلي اجتناب نمايد و با حضور قلب و توجه و نيت پاك به درگاه خدا رو آورد و به اين ترتيب نمازگزار حقيقي ناگزير است تمام اين امور را رعايت كند. روي همين جهات، پيامبر گرامي ما(صلي‌الله‌عليه‌و‌آله) مي‏فرمايد: نماز چون نهر آب صافي است كه انسان خود را در آن شست و شو دهد، هرگز بدن او آلوده و كثيف نمي‏شود. همچنين كسي كه در شبانه روز پنج مرتبه نماز بخواندو قلب خود را در اين چشمه صاف معنوي شست و شو دهد، هرگز آلودگي گناه بر دل و جان او نمي‏نشيند.

• نظافت و بهداشت:

از آنجا كه نمازگزار در برخي از مواقع همه بدن را بايد به عنوان «غسل» بشويد و معمولا در شبانه روز چند بار وضو بگيرد و پيش از غسل و وضو تمام بدن خود را از هر نوع كثافت و آلودگي پاك سازد؛ ناچار يك فرد تميز و نظيف خواهد بود. از اين نظر نماز به بهداشت و موضوع نظافت كه يك امر حياتي است كمك مي‏كند.

• انضباط و وقت‏شناسي:

نمازهاي اسلامي هر كدام براي خود وقت مخصوص و معيني دارد و فرد نمازگزار بايد نمازهاي خود را در آن اوقات بخواند، لذا اين عبادت اسلامي به انضباط و وقت‏شناسي كمك مؤثري مي‏كند.

بالاخص كه نمازگزار بايد براي اداي فريضه صبح پيش از طلوع آفتاب از خواب برخيزد، طبعا يك چنين فردي گذشته از اين كه از هواي پاك و نسيم صبحگاهان استفاده مي‏نمايد، به موقع فعاليتهاي مثبت زندگي را آغاز مي‏كند.

آثار فردي و تربيتي نماز به آنچه كه گفته شد منحصر نيست؛ ولي اين نمونه مي‏تواند نشانه اسرار بزرگ اين عبادت بزرگ اسلامي باشد.

پي‏نوشت‏ها

1. سوره طه، آيه 14.

2. سوره عنكبوت، آيه 45.

منبع :http://www.namaz-salat.blogfa.com

احکام وضو

هفت چیز وضو را باطل می کند:

اول : بول .

دوم : غائط.

 سوم : باد معده و روده که از مخرج غائط خارج شود.

 چهارم : خوابی که به واسطه ی آن چشم نبیند وگوش نشنود. ولی اگر چشم نبیند و گوش بشنود وضو باطل نمی شود.

 پنجم : چیزهایی که عقل را ازبین می برد، مانند دیوانگی و مستی و بیهوشی .

 ششم : استحاضه زنان 

 هفتم : کاری که برای آن باید غسل کرد مانند جنابت .

احکام تیمم

اگر از استعمال آب بر جان خود بترسد یا بترسد که به واسطه استعمال آن ،مرض یا عیبی در او پیدا شود 

یا مرضش طول بکشد یا شدت کند یا به سختی معالجه شود، باید تیمم نماید. ولی اگر آب گرم برای او ضرر ندارد،

 باید با آب گرم وضو بگیرد یا غسل کند. لازم نیست یقین کند که آب برای او ضرر دارد،

 بلکه اگر احتمال ضرر بدهد، چنانچه احتمال او در نظر مردم به جا باشد و از آن احتمال ترس برای او پیدا شود، 

باید تیمم کند. کسی که مبتلا به درد چشم است و آب برای او ضرر دارد،باید تیمم نماید. 

مکروه است در نماز صورت را کمی به طرف راست یا چپ بگرداند و چشم ها را هم بگذارد یا به طرف راست و چپ

بگرداند و با ریش و دست خود بازی کند و انگشت ها را داخل هم نماید و آب دهان بیندازد و به خط قرآن یا کتاب یا خط انگشتری نگاه کند و نیز مکروه است موقع خواندن حمد و سوره و گفتن ذکر، برای شنیدن حرف کسی ساکت شود بلکه هر کاری که خضوع و خشوع را از بین ببرد مکروه می باشد.

 موقعی  که انسان خوابش می آید و نیز موقع خودداری کردن از بول و غائط مکروه است نماز بخواند و همچنین پوشیدن جوراب تنگ که پا را فشار دهد در نماز مکروه می باشد و غیر از اینها مکروهات دیگری هم در کتاب های مفصل گفته شده است .شکستن نماز واجب از روی اختیار حرام است ، ولی برای  حفظ مال و جلوگیری از ضرر مالی یا بدنی مانعی  ندارد.اگر حفظ جان خود انسان یا کسی که حفظ جان او واجب است یا حفظ مالی که نگهداری آن واجب می باشد بدون شکستن نماز ممکن نباشد باید نماز را بشکند ولی شکستن نماز برای مالی  که اهمیت ندارد مکروه است .